Jesteś w powietrzu, kilka kilometrów od miejsca w którym czeka na ciebie stado.
Po 15 minutach dolatujesz.
Przysiadasz na kamieniu. Zmartwione ptaki rzucają się na ciebie rozpaczając.
- Odsunąć się! - zarządziła starszyzna.
Jeden ptak narysował ci miej więcej tego człowieka.

- Pokażcie mi go- podszedłem do starszyzny - jak ja tylko o dopadnę w woje szpony !!!
Obserwuje uważnie portret, zgrzytając przy tym dziobem...

- On porwał naszego mistrza! - jedno piskle zapłakało.
Ten człowiek ci jakby kogoś przypominał.

Próbuję sobie go przypomnieć, już prawie ... ale po chwili znów, w głowie wielka pustka.
- Cóż, może podczas wyprawy sobie przypomnę - pomyślałem.
Po chwili ruszyłem dalej i wyleciałem.

Lecisz aż nagle... Kula z pistoletu przeleciała ci przed nosem. Odwracasz się i widzisz tego samego człowieka, ma do pasa przypięte zwłoki tego ptaka.

Lecę na tyle wysoko aby mnie stracił z oczu, a po chwili pikuję prosto na jego twarz.
- Giń, przepadnij morderco- wrzeszczę po Białozorowemu.

Lecisz prosto na niego. Już wszystko było dobrze... Nagle człowiek uderza cię w brzuch strzelbą. Odlatujesz i walisz z drzewo. Z brzucha leci ci krew. Czujesz nienawiść. Nagle człowiek pada na ziemie. Żyje, tylko zemdlał. Patrzysz wyżej. Widzisz ciężko sapiącego wilka. Widocznie to samica. Podniosła na ciebie wzrok.
- Chika jestem. - kiwnęła głową i spojrzała na ranę. - Oj, ale ci dał.
Przekrzywiła głowę i przygniotła bardziej człowieka siadając na nim.

- Dziękuję - wydyszałem
- Możesz mi pomóc ? - pytam.
I ostrożnie podlatuję do wilczycy. i ostrożnie przysiadłem na kamieniu.
Po czym se strachem odsunąłem skrzydło, rana była niewielka, ale ból ogromny. Bardziej balem się o swoje zdrowie, niżeli o to że wilczyca zaatakuje.
- I co wiesz co robić? - wypowiedziałem te słowa stanowczo, ale mocny ból zmieniał całkowicie głos.
Błagam, pomóż mi...